Opis
red. Andrzej Wierzbicki
Zbiór studiów dotyczących relacji między polską a europejską historiografią i myślą historyczną XIX–XX wieku analizuje teoretyczne oraz ideologiczno-polityczne przesłanki rozwoju polskiej nauki historycznej w tych stuleciach i jej „instytucjonalne” dzieje, zwłaszcza po II wojnie światowej. Omówiono też dorobek naukowy i działalność wybranych przedstawicieli polskiej historiografii, a także podjęto próbę wprowadzenia w obręb historii historiografii ujęć interdyscyplinarnych.
Koedycja z Polskim Towarzystwem Historycznym i Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk
ISBN 978-83-7543-255-8
Warszawa 2012, B5, ss. 240
Wstęp (Andrzej Wierzbicki)
Maciej Górny, Próby profesjonalizacji refleksji nad charakterem narodowym w XIX wieku
Patryk Pleskot, Mimetyzm intelektualny. Zbiezności metotologiczne między historiografią polska a francuskim kregiem „Annales” (1956-1989)
Jan Szumski, U źródeł powstania Komisji Historyków Polski i ZSRR
Zbigniew Romek, Zapomniany historyk – Stanisław Śreniowski (1912-1957)
Tadeusz P. Rutkowski, Żołnierz, renegat, więzień, historyk. O biografii Kazimierza Rosen-Zawadzkiego
Dorota Malczewska-Pawelec, Zagubiona narodowość Ślązaków. O niektórych wymiarach obrazu Śląska i jego mieszkańców w syntezach dziejów narodowych Joachima Lelewela
Katarzyna Błachowska, Feliks Koneczny jako historyk Rosji – podstawy koncepcji
Viletta Julkowska, Polski esej historyczny w XIX i XX wieku. Część II. Funkcje dwudziestowiecznej eseistyki historycznej
Tomasz Ochinowski, Czy mit literacki może być argumentem dla historyków gospodarki? „Lodzermensch” jako przyczynek do dyskusji dotyczącej kulturowych korzeni kapitalizmu na ziemiach polskich
