Elżbieta Drużbacka – wiersze wybrane

////Elżbieta Drużbacka – wiersze wybrane

Elżbieta Drużbacka – wiersze wybrane

40,00 

1 w magazynie

oprac. K. Stasiewicz

Elżbieta Drużbacka była chyba najwybitniejszą polską poetką okresu Oświecenia. Jej poezja ma różne, często przeciwstawne oblicza: humorystyczne, refleksyjne, religijne, rubaszne, moralizatorskie. Tomik zawiera kilkadziesiąt wierszy: kilka dotąd niepublikowanych, a większość wydawanych ponad 100 lat temu, podzielonych według przewijających się w nich wątków – dworskich, arkadyjskich, religijnych, biograficznych. Praca uzupełniona została wstępem, zawierającym m.in. życiorys tej niezwykle interesującej poetki, oraz cennymi komentarzami ułatwiającymi zrozumienie utworów.

1 w magazynie

Kategoria:

Opis

oprac. K. Stasiewicz

[egzemplarz archiwalny]
Elżbieta Drużbacka była chyba najwybitniejszą polską poetką okresu Oświecenia. Jej poezja ma różne, często przeciwstawne oblicza: humorystyczne, refleksyjne, religijne, rubaszne, moralizatorskie. Tomik zawiera kilkadziesiąt wierszy: kilka dotąd niepublikowanych, a większość wydawanych ponad 100 lat temu, podzielonych według przewijających się w nich wątków – dworskich, arkadyjskich, religijnych, biograficznych. Praca uzupełniona została wstępem, zawierającym m.in. życiorys tej niezwykle interesującej poetki, oraz cennymi komentarzami ułatwiającymi zrozumienie utworów.

ISBN 83-88973-48-7

Warszawa 2003, A5, ss. 206 + il. cz.-b. 3

Spis treści

Krystyna Stasiewicz – Wstęp
1. Karty z biografii nietuzinkowej kobiety Elżbiety z Kowalskich Drużbackiej
2. Udana ucieczka saskiej poetki od monotonii artystycznej
Bibliografia
Nota edytorska
1. Zakres i układ edycji. Źródła tekstów i wybór podstawy wydawniczej
2. Zakres transkrypcji
Wykaz skrótów stosowanych w przypisach

Elżbieta Drużbacka – Wiersze wybrane

  1. Panegirycznym piórem
    Aplauz Najjaśniejszemu Królowi J. Mci Augustowi Trzeciemu z okazji kwitnących nauk w Polszcze z panowania jego, zwłaszcza erygowanej publicznej w Warszawie biblioteki sumptem J.O. Księcia J. Mci Stanisława Kostki Załuskiego biskupa krakowskiego i Jśnie W.Jmci Ks. Józefa Załuskiego referendarza w. koronnego
    Do […] J.O. Książęcia J.Mci [Andrzeja Stanisława] Załuskiego. Sprzeczka z różnymi zakonnikami o upierach, którym autorka tych wierszów nie daje
    Cnoty Bogu i światu wiadome J.O. Księżnej J.Mci marszałkowej wielkiej Wielkiego Księstwa Litewskiego w oświadczonej miłości już zmarłemu Jaśnie Oświeconemu mężowi swemu
    Opisanie Retyrady J.O. Księżnej JMci Urszuli z Branickich Lubomirskiej starościny bolimowskiej
    Raj białostocki każdemu otwarty w zupełnej szczęśliwości, w doskonałej roskoszy wszystkich kontentujący, przez Adama stracony, przez Jana przywrócony
    Śrzeniawa szczęśliwa płynąca duktem, upodobany znalazłszy port pod znakiem czarnego orła, kres swój tam zamierza i już dalej c8iągnąć nie zamyślaII. Echa wydarzeń i zabaw towarzyskich
    Na prześladowanie pod imieniem Tygrys i Filis
    Na prześladowanie od pewnej damy na ból oczu, że musiały być zgorszeniem
    Na zaćmienie miesiąca, który nie złe, ale dobre skutki w kawalerze sprawił
    Uraza siedmiu dam do tegoż, więcej chwalącego ostatnią część ciała Kupidyna nad ich twarze, na portrecie malowanego
    Respons na zarzuty uczynione od dam pewnemu kawalerowi (pułkownikowi Jakubowskiemu poświęcony)
    Wet za wet pewnemu kawalerowi od trzech dam, które wierszem swoim zaczepił (pułkownik Jakubowski)
    Uraza na autorkę wierszów infułata krakowskiego
    Wróbel i kot. Bajka
    O tym, jako kobieta z ogona psiego powstała (powieść biblijna przez Elżbietę Drużbacką)

    III. W kręgu satyry
    Awersja pewnej damy całe życie bawiącej u wielkich dworów, przy których gdy nie tylko samę próżność, nieszczerość, zazdrość i wiele defektów uznała, waletę życiu takiemu wypowiada, a na spokojniejsze się wybiera
    Opisanie odmiany czasu, który teraz więcej wznieca ognia miłości w damach, niż w kawalerach, bo w tych tylko złota miłość panować zaczęła z łakomstwem, więc damy odbierają rządy czasowi i nim dysponować myślą
    Skargi kilku dam w spólnej kompanii będących, dla jakich racji z mężami swojemi żyć nie chcą
    Refleksja nad śmiercią J.W. JMć. pana Tarła, wojewody lubelskiego herbu Topór, zabitego w Warszawie pod Marymontem o środopościu w pojedynku z JMć panem Poniatowskim, podkomorzym koronnym herbu Ciołka; zginął w czerwonej barwie, powadził się o księżniczkę Lubomirską, herbu Śrzeniawa, imię Hanna
    Dekret na upierów morzących hetmana
    Punkta dla poprawienia zepsutych obyczajów polskich, przez pewnego senatora polskiego do opisania mnie podane
    Reskrypt na wyżej wyrażone punkta
    Niechwalebny obyczaj w oracjach, w pisaniu listów, w komplemencie o adoracji, który termin samemu tylko należy Bogu
    Zły obyczaj złodziejstwo popełnić, nie mieć go za wstyd, owszem, za obrót i sztuki; a po staremu złodzieja ma tytuł, kto co ukradnie
    Zły obyczaj i pełen niedyskrecji w Polszcze po cudzych ile dziedzicznych polować polach, zwłaszcza w granicach tego, który sam myśliwy
    Zły obyczaj w Polszcze, kiedy najzacniejsza dama przeląkłszy się czego, szpetne ma przysłowie, które jej stan, modestią i manierę szpeci
    Na kompanią franc-masonów dla kawalerów i na kompanią de mops dla dam

    IV. Wiersze arkadyjskie
    Opisanie czterech części roku
    Pierwsza część roku. Wiosna wydająca się w dziecinnym i niewinnym wieku
    Część druga. Lato
    Część trzecia. Jesień
    Część czwarta. Zima
    Pochwała lasów i miłego w nich na osobności życia w stanie pasterskim, od pewnej pasterki
    Opisanie oczu ciekawych Akteona
    Na pysznego Narcysa uciekającego od miłości nimfy Echo nazwanej
    Na pysznego, który o sobie wiele trzyma i nad wszystkich się wynosi w doskonałości
    Na obraz płaczącego Kupidyna i smutnej Wenery

    V. Na religijną nutę
    Opisanie czterech elementów szkodliwych i pożytecznych: ziemie, wody, ognia i powietrza
    Na element ziemie
    Na element wody
    Na element ognia
    Na element powietrza
    Snopek na polu życia ludzkiego związany przez Śmierć, starożytną gospodynią, która spotkawszy się w puszczy z pustelnicą, wzajem ze sobą rozmawiają; Śmierć ciekawej penitentce moc i własność swoję opowiada
    Życie i cuda świętego Franciszka
    „Panie, dobrze nam tu”. Z tekstu Ewangelii św. na dzień Przemienienia Pańskiego

    VI. Wiersze autobiograficzne
    Memoriał wnukowi mojemu, Panu Józefowi Wiesiołowskiemu
    Ofiara Bogu po stracie sześciorga wnucząt zmarłych
    Na dzień 22 grudnia roku 1761, anniwersalny śmierci córki swojej W. Jej Mci Pani Marianny z Drużbackich Wiesiołowski, łowczyny wieluńskiej podczas odprawiających się e[g]zekwii w kościele OO. Bernardynów w Tarnowie przez Elżbietę Drużbacką napisany
    Żal w starości

Informacje dodatkowe

ISBN

83-88973-48-7

Okładka

miękka