Stanisław Morsztyn
Tom prezentuje późnobarokowy zbiór liryków żałobnych pisanych po śmierci dwójki dzieci autora, prowadzącego w swej trenodii dialog z tradycją czarnoleską. Wydany w roku 1698 i wznowiony po czterech latach, co w przypadku utworu okolicznościowego było raczej wyjątkiem, zbiór zachował się jedynie w kilku unikatowych egzemplarzach. Współcześnie znany jest tylko z przedruku fragmentów w antologiach.