„Próżnowanie stało się powszechnym nałogiem”. Żebracy i włóczędzy w stanisławowskiej Warszawie

////„Próżnowanie stało się powszechnym nałogiem”. Żebracy i włóczędzy w stanisławowskiej Warszawie

„Próżnowanie stało się powszechnym nałogiem”. Żebracy i włóczędzy w stanisławowskiej Warszawie

65,00 

Brak w magazynie

Monika Maludzińska

Warszawa epoki stanisławowskiej przyciągała wielu żebraków i włóczęgów. Walka z ubóstwem stanowiła wówczas jedno z działań zmierzających do poprawy warunków higienicznych i zdrowotnych miasta. Autorka omawia przyczyny żebractwa i ocenienia skuteczność ówczesnej opieki społecznej, przedstawia skalę ubóstwa i charakteryzuje zbiorowości warszawskich żebraków, a także prezentuje metody i środki walki z żebractwem za rządów kolejnych instytucji centralnych w latach 1764–1795, z uwzględnieniem roli Kościoła w tychże procesach.

Brak w magazynie

Kategoria:

Opis

Monika Maludzińska

[egzemplarze archiwalne]

Warszawa epoki stanisławowskiej przyciągała wielu żebraków i włóczęgów. Walka z ubóstwem stanowiła wówczas jedno z działań zmierzających do poprawy warunków higienicznych i zdrowotnych miasta. Autorka omawia przyczyny żebractwa i ocenienia skuteczność ówczesnej opieki społecznej, przedstawia skalę ubóstwa i charakteryzuje zbiorowości warszawskich żebraków, a także prezentuje metody i środki walki z żebractwem za rządów kolejnych instytucji centralnych w latach 1764–1795, z uwzględnieniem roli Kościoła w tychże procesach.

ISBN 978-83-7543-358-6

Warszawa 2014, B5, ss. 522 + il. kolor. 27 + 1 mapa

Spis treści

Wstęp

Wykaz skrótów

Rozdział I. Warszawa i jej mieszkańcy w epoce stanisławowskiej – przyczyny pauperyzacji

  1. Ogólna charakterystyka mieszkańców miasta
    2. Przyczyny ubóstwa
    3. Ubóstwo jako problem społeczny

Rozdział II. Warszawscy włóczędzy i żebracy – typologia i kategorie grupy

  1. Klasyfikacja środowiska żebraczo-włóczęgowskiego
    2. Skala zjawiska
    3. Tryb życia warszawskich żebraków
    4. Dziady i baby przykościelni i przyszpitalni
    5. Żebracy wędrowni
    6. Bractwo Ubogich
    7. Najsłynniejszy żebrak Warszawy – Barani Kożuszek

Rozdział III. Władze i społeczeństwo wobec problemu ubóstwa i żebraków. Stanowisko i rola Kościoła

  1. Władze wobec problemu ubóstwa w okresie poprzedzającym wybór Stanisława Augusta na króla Polski (1496–1764)
    2. Walka z żebractwem i organizacja zakładów opieki społecznej pod rządami kolejnych instytucji centralnych w latach 1764–1796

Zakończenie

Summary

Résumé

Bibliografia

Informacje dodatkowe

ISBN

978-83-7543-358-6

Okładka

twarda